پژوهش: مقایسه عملکرد بسترهای مسلح با ژئوسنتتیک صفحه ای و سلولی در یک مدل آزمایشگاهی
مقایسه عملکرد بسترهای مسلح با ژئوسینتتیک صفحه ای و سلولی در یک مدل آزمایشگاهی
محسن کارگر1، سید مجدالدین میر محمد حسینی2، محمود رضا محمدی3
چکیده پژوهش:
بهبود عملکرد شالوده های نواری واقع بر بسترهای ماسه ای مسلح شده با ژئوسنتتیک های صفحه ای و سلولی در یک مدل فیزیکی با مقیاس کاهش یافته مورد بررسی قرار گرفته است. ژئوسینتتیک با مشخصات مکانیکی و هندسی مقیاس شده از جنس های مختلف شامل ژئوتکستایل تاری – پودری، ژئوتکستایل بی بافت و ژئوگرید دو محوره به عنوان مسلح کننده مورد استفاده قرار گرفته است و ظرفیت باربری و نشست شالوده سطحی واقع بر ماسه مسلح شده با مسلح کننده صفحه ای (ژئوتکستایل یا ژئوگرید) و مسلح کننده سلولی (ژئوسل) مورد مقایسه قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد که در صورتی که مصالح مسلح کننده دارای سختی کافی باشد، مسلح کننده سلولی ظرفیت باربری بیش تری دارد و سخت تر عمل می کند. در نتیجه سختی (مدول) مصالح ژئوسینتتیک نقش عمده ای در عملکرد خاک مسلح ایفا می کند. استفاده از ژئوسل ساخته شده از مصالح نرم و انعطاف پذیر برای بهبود ظرفیت باربری در سطوح بهره برداری نشست مناسب نیست در حالیکه ژئوسل های ساخته شده از مصالح با مدول بالا به شدت باعث افزایش ظرفیت باربری و کاهش شالوده می گردد.
کلمات کلیدی:
پی نوشت:
1. دانش آموخته دکترا، دانشگاه آزاد اسلامی شیراز
2. استاد دانشگاه صنعتی امیر کبیر
3. دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی امیر کبیر